Ben Halkım Ayaktakımı Şiiri - Carl Sandburg

Ben halkım, kalabalıklar, yığınlar, ayaktakımı.
Bilir misin, dünyanın bütün büyük işlerini
benim yaptığımı?
İşçiyim ben, mucidim, dünyanın yiyeceği dünyanın giyeceği
benim elimden çıkar.
Benim, tarihe tanıklık eden seyirci. Napolyonlar
benden çıkar ve Lincolnler. Ölürler. Ve sonra
yeni Napolyonlar ve Lincolnler gönderirim.
Tohum veren toprağım ben, ekilip biçilecek çayır.
Feci rüzgârlar eser üstümden.
Unuturum. En iyilerim iliklerine kadar sömürülüp heba edilir.
Unuturum. Ölümden gayrı her şey gelir başıma ve
Çalıştırıp durur beni; varımı yoğumu feda ederim.
Ve unuturum.
Bazen gürlerim, silkelenirim ve hatırlansın diye birkaç kızıl damla püskürürüm tarihe. Sonra unuturum.
Ben, yani Halk hatırlamayı öğrendiğim zaman,
Ben, yani Halk geçmişten ders aldığım zaman
Ve geçen yıl beni soyanı, beni ahmak yerine koyanı
Artık unutmadığım zaman, işte o zaman
Dünyanın hiçbir yerinde bir konuşmacı çıkıp,
Alaycı bir ses tonuyla veya küçümseyici yapmacık bir gülümsemeyle
İsmimi anıp “Halk” diyemeyecek.
İşte o zaman kalabalıkların, yığınların, ayaktakımının vakti gelecek.