Ben Giderken Şiiri - Turna Sarıkaya

Yağmur yağsın, arkasından dolu
En sağanak biçimde ben giderken.
Ağlayan, ağlamayan belli olmasın,
Islansın yer, gök; ben giderken.

Ağaçtan düşen yapraklar döksün gözyaşını,
Boynu bükük kalsın akşamlar.
Yüreklerdeki sessiz çığlıklara şahit olan
Geceler konuşsun; ben giderken.

Dağınık olsun mevsim, her yer bir yerde.
Sonbahar gibi kalanlar kalsın giden belli olsun.
Eylülün son günlerinde gömsünler beni.
Gamlı kuşlar çırpsın kanadını; ben giderken.

Maviye sakladım öksüz sevdaları,
Kuşların kanadına bıraktım özlemleri,
Atarken adımlarımı ağır aksak,
Kaldırımlar dile gelsin; ben giderken.

Sustu artık dillerim konuşmaz,
Sükutun gözyaşlarıydı son damlalar.
Sustu gözler en güzel en derinden.
Şiirlerim konuşsun; ben giderken.

Gelmiştir o güzel gün bence.
Ruhum havalanıyor Allah deyince!
Bütün renklerden ben siyahı seçince,
Küssün siyah güller; ben giderken.