Ben Filistin'im Şiiri - Halil Efe Ayvalı

Ben Orta Doğu’nun öksüz evladıyım.
Daha hiç huzur göremedim,
Rahat bir yatağa uzanamadım,
Hiçbir dostuma sırt dayayamadım.

Ben atadan balaya müslümanım!
Fakat anlımı secdeye koyamadım,
Koydurtmadılar! Ümmete dahil olamadım,
Oldurtmadılar! Ben yetim bir müminim…

Ben asil bir şehidim.
Vatan için savaşmaktan bıkmadım,
Küffarla ölümüne çarpışmaktan usanmadım,
Her gün ölüm ile tehdit edilmekten sıkılmadım.

Ben kül olmuş bir çınar ağacıyım.
Sor bana; 75 yıl ne soykırımlar gördüm anlatayım,
Kan kusan masumların adını haykırayım!
Çocukların 75 yıldır gerçekleştiremedikleri düşlerini fısıldayayım…

Ben acılı bir anayım.
Evlatlarımı aldı benden soysuz soykırım,
Kanlar içinde yerde cansız yatan yavruma feryat ederim;
Yalvarırım kalk sana son bir kez sarılayım!

Ben Gazze’nin üstünde gezinen kara bir bulutum.
Bir yanda henüz kırkı çıkmadan ölen bebekleri gördüm,
Diğer yanda da o bebeği vurduk diye sevinen itleri gördüm.
22 aydır tek damla akıtmadım oraya, küskünüm…

Ben ak bir güvercinim.
Gazze’de kutlu barışı hiç göremedim,
Beyaz kanatlarıma bulaşan kan lekesini silemedim,
Her şehidin ruhu ile birlikte semalarda gezindim.

Ben cesur bir muhabirim.
İnsanlara vahşeti gösterdim,
Oralı bile olmadılar… Kalemimi kırdılar, bildiremedim,
Bir şafak vakti kellemi aldılar, ama gerçeklere küsmedim!

Ben yeni doğmuş bir bebeğim.
Soykırıma karışmış kırkım benim,
Taş parçaları olmuş emziğim,
Şimdi titriyorum ama, biliyorum ki sâbiyim…

Ben küçücük bir bedeni, ama binlerce hayali olan bir çocuğum.
Senelerden beri açlık ve susuzlukla yoğrulmuşum,
Sırf müslümanım diye kan kusturulmuşum,
Sırf ölüm yerine oyuncak istedim diye susturulmuşum!

Ben Filistin’im!
75 yıldır çökmedim zalime diz!
Aç kaldım, susuz kaldım, tekbir getirmekten vazgeçmedim!
Her defasında soykırımı reddettim, çünkü ben Filistin’im!