Ben Fikret Otyam Şiiri - Niyazi Çetin

Fotoğrafçı bir RESSAM, gazeteci YAZARım,
İnsan sevgisi ile yanmaktadır her yanım;
Özveri ırmağıdır sanatçıyı besleyen,
Ulusuma, yurduma feda olsun bu canım...

"Çallı Usta" ve Bedri Rahmi'den öğrendim ben
Fırçayı düzgün tutup tuvalde gezdirmeyi,
Doğulu kadınların büyülü gözlerinden
İçin için kanayan yüreğine girmeyi...

Sanki ana karnında sevdim Anadolu'yu,
Karış karış dolaştım Doğu, Güneydoğu'yu;
Buluşunca her yerde derin yurt sevgisiyle
Sıyırıp atıverdim kafamdaki buğuyu:

Yaşar Kemal ve Ahmed Arif gibi
Hem Kürt hem de Türk bir sanatçıyım ben;
Hapsetmeyin beni etnik kimliğe
Vatanseverlik kimliği dururken...

RÖPORTAJlarıma renk kattı fotoğraflarım,
"Belgesel Röportajın Büyük Ustası"ymışım!
Seyirci kalamazdım halkın sorunlarına,
"Toplumsal Gerçekçilik"tir sanat anlayışım...

Göstersin diye gerçek değerini
Sürmeledim iri, kara gözlerini,
Yüzüne de o gizemli hüznü koyup
Öne çıkardım kadının yerini...

Sevdim bütün kuşların özgürce ötüşünü,
Kilim desenlerinde renklerin cümbüşünü;
Keçileri, oğlakları da çok sevdim ben,
Onların özgüvenli, dimdik yürüyüşünü...

Böbrek yetmezliğinden halsiz iken bedenim
Bir böbrek bulunmuş ki bünyeme uygun benim;
Müjde verdiler bana sevinç çığlıklarıyla,
"Onu bana değil de bir gence takın" dedim...

Yakınıma sokmayın Atatürk'e söveni,
Uzak tutun yobazdan bu kirlenmemiş teni;
Sahip çıkın "Bağımsız, Laik Cumhuriyet"e,
Hacı Bektaş Veli'nin yanına gömün beni...

10 / 08 / 2015