Ben En Çok Kışı Sevdim Şiiri - Ergün Bilgi

Ben En Çok Kışı Sevdim

Yar!
Bilemezsin,
Bir sinenin fanusunda, nar üstüne nar
Bilemezsin,
Bülbül kafeslerinde bir çerağ gibi nasıl yanar
Gül kokusuyla can bulmuş ölümsüz anılar.
İşte yine kar yağıyor ey sevgili yar ,
Diz boyu doldu sokaklar, kar üstüne kar

Bilemezsin yar!
Ben en çok kışı sevdim
Karlar düşüyordu üstüme
Yüreğime sen düştüğün zaman
Duman duman bir sevda tütüyordu gökyüzüne
Issız akşamlara ateş düştüğü zaman

Karı çiğneyen adımlarım heceliyordu adını
Mavi akşamlarda sensiz yürüdüğüm zaman
Binlerce beyaz öpücük iniyordu yeryüzüne
Düşlerime sıcak bir gülücük düştüğü zaman

İşte o anda
Gizli bir sevda
Sessiz haykırıyordu dünyanın ta arka yüzüne
Hasretin aklına, delice bir vuslat düştüğü zaman
Ve sancıyla bir şafak söküyordu buzdağından
Sabahın seherine kızıl bir volkan düştüğü zaman

Yar!
Ben en çok beyazı sevdim
Bilemezsin
Kar beyaz mısralar yağıyordu yeryüzüne
Soğuk sokaklara kor düştüğü zaman
Ey! Gençliğin, gelinliğin ve kefenin rengi
Ben, en çok seni sevdim
Aşk olup, beşikten mezara düştüğün zaman

Ey sevgili!
Ey yar!
Saçlarımda bir tutam kar, yüzümde ar
Yüreğimde hiç küllenmeyen bir har
Biliyorum,
Hem isyankarım , hem de ziyankar
Gelsem kapına
Avuçlarımda, üşümüş bir demet bahar,
N’olur yar, kıyametten mahşere kadar,
Zemheride kalmış şu ruhumu sar
Yar!
Bilemezsin,
Ben en çok kışı sevdim,
Bilemezsin yar! Ben seni kışın sevdim

Ergün Bilgi