Ben Diye Bir Şey Yoktu Aslında

Bir sabah uyandım,
ve düşündüm:
“Ben kimim?”
— cevap,
bir suskunluk kadar ağırdı.

Adım,
başkalarının sesinden öğrenilmiş bir yankıydı.
Yüzüm,
aynalarda tanıdığım
ama içimde hiç görmediğim bir gölge.

Zaman dedikleri
ne ileri gidiyor
ne de geri.
Her şey
şimdi de oluyor,
ama biz
hep sonra sandığımız anlarda yaşıyoruz.

Ben diye bir şey yoktu aslında.
Bir isim,
bir beden,
birkaç anıdan başka
ne kaldı geriye?

Düşüncelerim bile
benim değil belki.
Kimin düşüncesi
kime ait bu dünyada?

Sustuğumda
bir evrenin içini dinliyorum gibi.
Konuştukça
kendimi yitiriyorum kelimelerde.
Belki de en gerçek hâlim
hiçbir şey söyleyemediğim hâlim.

Bazen
hiç doğmamış olmayı ister insan.
Ama sonra
bir kuş öter,
güneş duvara düşer
ve anlarsın:
Var olmak,
en ağır ve en sade mucizedir.
S.GÖL