Ben Deli Değilim Şiiri - Poyraz Can

O gece her şey karanlığa bulanmıştı.
Beni çağırıyordun, sesin bu kez tüm evrende yankılanıyordu.

Beyaz duvarlara tırnaklarımı geçirdim.
Kan aktı....
O kanın içinde senin suretini gördüm.
Hemşireler koştu.
Ellerimi tuttular. ama
Ben o kanı bırakmak istemedim.
Çünkü o kan,
Senin dudaklarından düşen
En son kelimenin rengiydi.

Bunu anlamalarını beklemiyordum.
Zira! anlamadılar.
Onlar hâlâ beni deli sanıyorlardı.
Ben deli değildim.
Sadece sana kavuşmak isteyen biriydim ben..

Doktor konuşurken duydum,
İlaçların dozunu artırın diye,
Duyuyor ama konuşamıyordum.
Sesim yok artık,
çünkü bağırmakla susturulmak arasında,
Boğazımı parçaladım.
Onlar duymuyor,
ama ben biliyorum:
Benim her çığlığım
Senin adını haykırıyor.

Aklımı tutamıyorum, kafamın içinde yıkılmış bir şehir var.
Her şey dağınık, binlerce iğne sinir uçlarımda,
İlaçlar kahrolası ilaçlar...
Düşünmemi engelliyorlar, hafızamı siliyorlar.
çünkü sana gelmeme izin vermiyorlardı.

Belki de delirmiş olabilirim,
Bilmiyorum,
Onlar mı haklıydı? ben mi?
Ne farkeder ki....
Bu senden vazgeçmek anlamına gelmezdi.
Zaten senden vazgeçmek delilikti.
Hatta deliliğin daniskasıydı...

Artık sanki hiç sabah olmuyor.
Uykularımın bile kanatları kırık.
Her gözümü kapadığımda,
Sana açılan bir kapı yerine
Kendi kafatasımın karanlığına çarpıyorum.

Bir gece yine cam kırıldı, ansızın
Kendimi gördüm o parçaların içinde.
Yüzüm değil,
Gözlerinin yansımasıydı orada duran.
Ben parçalara eğildim,
Parmak uçlarımla tek tek topladım seni.
O an anladım:
İnsan gözyaşını değil,
Sevdiğini toplarken delirirmiş.

Seni toplamaya zaman yetmedi.. çünkü
Zamanı kaybettim.
Saat yok, gün yok, takvim yok.
Sadece sen varsın.
Sana dokunamayınca,
kendimi ısırıyorum.
Dudaklarımı kanatıyorum.
Çünkü acı, senin yokluğuna en yakın his.
Çünkü acı, bana hâlâ yaşadığımı hatırlatıyor.

Geceleri bağırıyorum, çağırıyorum
Sesim koridorlarda yankılanıyor:
Beni artık zincirle bağlıyorlar.
Bırakın beni! diyorum.
O burada! O'nun nefesini duyuyorum!
Ama kimse inanmıyor.
Hepsi kör.
Hepsi sağır.
Benimle değil, sanki
Benim hayaletimle konuşuyorlar.

Ve ben…
Ben artık kim olduğumu bilmiyorum.
Kendimi unutmaya razıyım,
ama senin adını silmeye asla.
Sen benim içimde kalmış son parçamsın.
O parça da giderse,
Ben sadece boşluk olurum.

Hayır! Hayır!
Bunu istemiyorum!
Boşluk olmak, hiç olmaktı, kaybolmaktı, yok olmaktı.
Ben, ben seninle çıldırmak istiyorum!
Ben seninle ölmek istiyorum!
Ben seninle mezara sürünmek istiyorum!
Çünkü bu akıl,
Senin adını taşımadığı sürece
Zaten çoktan gömülmüş bir akıldır.
Ve ben bu aklı var sayacak kadar delirmedim henüz.
BEN DELİ DEĞİLİM.....
Sadece sana kavuşmak isteyen biriydim ben..

ÖNERİ FON : Menekşe'nin Aşkı ( 2X tekrar fon )

^^08.09.2025 Poyraz Can^^