Kırdılar yüreğimi, sebepli sebepsiz azarlarla
artık eskisi kadar yalın bakamıyorum dünyaya.
Elbette geçer diyip boş veremiyorum herşeye
ağlıyorum bütün dertlerimle yalnızlığıma,
yağmur yağarken bakamıyorum çıplak gözle gökyüzüne
dokunamıyorum sıcağa ve soğuğa
korkutuyor beni herzamankinden daha çok karanlık
ağlıyorum bütün dertlerimle yalnızlığıma.
Gündüzlere, gecelere sığdıramadığım bütün hayatım,
şimdi film şeridi gibi geçiyor gözlerimden
tutmak istiyorum ve asla bırakmamak
zamanı durdursalar keşke diyorum.
Bu ben değil, dünde yaşayan ben ben
Bugünde var olan değil...
Kayıt Tarihi : 9.11.2002 09:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!