adım adım yaklaştım
ve kaçtım sonra yaşamın katı duvarından.
yıkılmayacağını yıkılamayacağını anladım,
ezbere okunan şarkıların insafsız dizelerini.
ne umut karışabilirdi yüreğine ne de istediğim iki damla gözyaşı...
ellerine bütün gökyüzünü verebilmiştim.
sunabilmiştim karaya bulanmamış bulutları...
tutamadığın için sen suçluydun
ben değil! ! !
oysa sen durmak bilmeyen bütün yağmurları benden bildin
ama bütün bulutları sen kirlettin(!)
ben değil! ! !
Kayıt Tarihi : 2.7.2004 11:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)