Ben Çok Ağladım Şiiri - Sami Gökay

Gün olur da yüzüm güler mi,
Geçen ömür geri gelir mi?
Kalanlar kıymet bilir mi dersin,
Siz ağlamayın, ben çok ağladım.

Kimse bilmez hâlimden,
Ne çektiysem hep dilimden.
Ben de ayrılıyorum gülümden,
Siz ağlamayın, ben çok ağladım.

Yalnız doğdum, hayat yolunda,
İlk günde ağladım, son günümde.
Ben ağlasam da olur, siz gülün de,
Siz ağlamayın, ben çok ağladım.

Soldu gözlerimin feri, görmüyor,
Ne ettiysem, ne dediysem olmuyor.
Ne kadar silsem de yaşım durmuyor,
Siz ağlamayın, ben çok ağladım.

Geldim yalan dünyaya boşuna,
Belki sözlerim gitmez hoşuna.
Kanat takıp uçsan da boşuna,
Siz ağlamayın, ben çok ağladım.

Yaralıyım yar, neylesem seni,
Gün gelir de hatırlarsan beni.
Toprak saracak bir gün bu teni,
Siz ağlamayın, ben çok ağladım.

Gülmedi yüzüm, gelmedi yazım,
Çalmıyor artık, kırıldı sazım.
Bir oğlum var, bir de kızım,
Siz ağlamayın, ben çok ağladım.

Geldik hastaneye, son durak,
Bir sedye, sonra da bir yatak.
Sonraki durak kara toprak…
Siz ağlamayın, ben çok ağladım.

Çıkış hastanenin kapısından,
Ya ayakta ya da yatırılarak.
Belli ki sonum kara toprak,
Siz ağlamayın, ben çok ağladım.

Yavruma söylerim, bir de hanıma,
Galiba geldim yolun sonuna.
Siz mutlu olun, yeter bana…
Siz ağlamayın, ben çok ağladım.
31,08,2025