Ben Çobanım Şiiri - Cemal Şener

Ben çobanım,
saymam koyunları oyla değil
canla sayarım.

Dağdan öğrendim
adil bölmeyi:
ot eşit biter,
su kimseyi ayırmaz.

Kavalım konuşur bazen,
yüksek sesle değil
doğru sesle.

Bilirim,
bir sürü
ancak birlikte yürürse
kurt uzak durur.

Benim siyasetim
sofradır:
ekmek bölünür,
kimse aç kalmasın diye.

Yolum uzun,
sözüm sade,
kırmam taşı bile
gerekmedikçe.

Bir memleket düşünürüm
gürültüsüz,
çobansız kalmamış,
sürüsünü yitirmemiş.

Belki adım yazılmaz
duvarlara,
ama bilirim:
en sağlam gelecek
sessizce kurulur.