Ben bir öğretmenim, vatanımın bir köşesinde.
Ellerimde yüzlerce fidan, yüzlerce çiçek,
Her biri bir başka dünya, her biri bambaşka gelecek
Kiminin yüzünde pırıl pırıl bir gülücük, kiminin yaşına yakışmayan bir hüzün
Kimse bilmez ki, Sibel neden konuşmaz.
Adını bile söylemez çoğu zaman,
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
bu şiiri iki kez okudum
ve içinde
bana rahatsızlık veren şeye
değinmeden edemiyeceğim
bu şiir de adı geçen çocuklarla ortak kaderi olan daha
binlerce çocuk var
rahatsızlığım şairenin o çocukların sosyalizyonundan
bahsetmesi değil
rahatsızlığım onların hayatlarında neler yaşadıklarını
kendisinin bildiğini (onları ne kadar anlayor olduğuna değinmesi)
yani bununla kendini ve öğretmenliğini ön plana çıkarıyor olmasıdır.
bence bir olayı bilmek büyük bir başarı değil
asıl mesele olayı değiştirmekte yatıyor...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta