Ben bir esrik, bir o kadar da mahbub idim.
Şimdilerde yüreğimde şûle, gözlerimde girye.
Sanki fariğ oldum senden.
Gözlerim ne kadar da b-i vefa, hep mi ah-i zar?
Unuttum diyorum işte, bahtım böyleymiş.
Ah şu teselli olmasa nasıl yaşanır bu fani dünyada?