Ben Bilmiyorum Şiiri - Ferhad Butimar

Yitirilmiş ve henüz tüketilmemiş
bir aşktan yazıyorum sana
Durup durup,
durgunlaşan bu ıssız sessizlikte
Oyalı bir örtü ile sarmalanmış olsa da
giyotin ne işe yarar
dokunulmamış,
ardakalan bir inanç plağında
Bir ölüm ki
seni bana getirir...

Bilinmez, yitik bir alfabenin
en ücra harfleriyle yazıyor olmak
Unutulmuş çiçek adları ardına
Ve umulmamış boyna..

Birkaç tapınağın gölgelediği
bu diyarın köhne pencerelerinden...
Tapınaklar asi ve yılgın
bu kent ki yorgun...
kanlı bir dudağın ertesi
derme çatma
bir tanrı bozgununun ortasında
kalıyorum,
İşte asıl mesele buydu
-asıl mesele neydi
Sessiz ve nedensiz...
Durup durup
durgunlaşan bu ıssız sessizlikte
Ehemmiyetsiz bir kaç tümcenin
yokluğu,
yokluyor içimdeki hüznü...
buruk bir çağrılmadan
öte kalıyorum
bu yığın taşlar üstüne...

Yalnız yorulmak mı?
Ben bilmiyorum
durmadan bir köşe başını
bir özlemi
bir sokağı daha yontuyorum.
İşte asıl mesele bu
-asıl mesele neydi.
tek sesli tapınakları
çoğala çoğala
Artık bir su gibi
azalıyorum.
ben,
yani siz
ben bilmiyorum,
sonra
sonrası ben yoruluyorum...