Ben Beni Ararken Şiiri - Ahmet Kırımlı

Ben beni arıyorum yollar uzaktır
Gözlerimde kanlı yaşlar,nerelerdeyim?
Bir yanım uçurum derin,bir yanım dağdır
Bazen bir bulut üstünde bazen derelerdeyim
Bir menzile varmak elbet her yolcuya haktır
Anne...Hakkın hukukun olmadığı senelerdeyim...

Ben beni arıyorum yollar dönüyor
Semada bir yıldız,bir güneş, bir mahi yok
Bazen bir fırtına kopar, içimde mumlar sönüyor
Sanıyorum omzumda iki meleğim dahi yok
Öyle çaresiz duruyorum boyuna bir yalnızlık sarıyor
Anne burda gerçek yok,burda doğru yok,burda sahi yok...

Ben beni arıyorum yollar tükendi
Bundan sonra ne bir adım var ne bir nefes
Beni bana hapseden benin ta kendi
Bana ben vurmuşum çelikten kafes
İçimde bir soru Sana ne dendi?
Sen sana ne yaptın diyor içimdeki ses

Ben beni buldum yollar yalanmış
Ömür geçiyormuş zaten iyi- beter olsada
Düşün anne hangi saat saadete dayanmış
Akrep ilerliyor hergün keder olsada
Hakikat Anne hakikat... o bu dünyada varmış
Her ne kadar anlayan gider olsada...

Ben benden pişmanım beni ne yapsam?
Bana eziyet ettim beni mahvettim
Nasuh tövbesi etsem, Kureyş hüznüyle tapsam
Bunca yıl ben bana nasıl sabrettim?
Şimdi yolum değişse, Aslolan yola sapsam
Anne, tövbede daim ol diyor içimdeki ses, AFFETTiM...