Ben Artık Susuyorum

Bir zamanlar her şeyi anlatmak isterdim. İçimde ne varsa dökmek, kırıldığım yerleri göstermek, sevdiğim kadar anlaşılmak isterdim. Ama kimse duymadı beni. Ne kadar seslensem de hep sessizliğe çarptım. Kalabalıklar içinde yalnız kaldım, en güvendiğim insanlar en çok incitenler oldu. Şimdi artık konuşmak istemiyorum. Çünkü her kelime içimi daha da yaralıyor. Her anlatış, bir yanımı daha eksiltiyor sanki. Yoruldum açıklama yapmaktan, anlaşılmayı beklemekten, haklı çıkma derdinden. İnsan bir noktadan sonra susmayı öğreniyor. Çünkü susmak, bazen hayatta kalmanın tek yolu oluyor. Şimdi sessizliğimle varım. Eskisi gibi konuşan, anlatan, direnen biri değilim. İçim ağlasa da yüzümde bir tebessüm var, çünkü bazı savaşlar sessizce verilir. Ben artık susuyorum, çünkü en çok konuştuğumda kaybettim.