Ben artık sana verdiğim sözleri yerine g ...

Çok önemli değil belki ama... Sevgili

Ben artık sana verdiğim sözleri yerine getirmiyorum.

Sabaha kadar uyumuyorum...
Gece yatmaz aksam kalkmaz bir adam oldum. Belki de gece vakti acır da rüyaların uykularıma girerse; ben yine canımı acıtırcasına seni sevmeye devam ederim diye korkuyorum. Yarattığım karanlıkta yüzünü anımsayamamak içimdeki acılarımı azda olsa dindirmeye kararlı. Aslında ışıksızda uyku girmiyor gözüme... Gündüzün mandalına basıyorum açık bırakıyorum bütün ışıkları. Sonra Uyuya bildiğimce uyuyorum sensiz akşamlara...

Tıka basa yemek yemeye ant içtim...
Anladım ki sağlık mesele değil. Öyle olsaydı beni sensizliğe mahkum edip gidermiydin? Sensiz kuvvetimin olmayacağını bildiğin halde sırtıma ayrılık ağırlıklarını yüklermiydin?
Bugün diyet defterime; şunları yedim bunları içtim ve ne kadar kalori aldığımı yazacakken; “o yok” “o olmayacak” “o gelmeyecek” satırlarını yazdığımda başlamıştım zaten sen diyetine...

Sigaram da günde üç pakete çıktı...
Bu zıkkımı az içmeye hatta hiç içmemeye sözler verip, tütün firmasını zarar ettirecekken, zarar eden ben oldum. Ve nedense umursamıyorum artık. Kapitalist sisteme baş kaldırmak zor demişti bir arkadaşım. Doğruymuş hatta teslim bile alabiliyormuş… Paranın seni teslim aldığında, ardından sigarayı arttırdığımda anladım… Yakında ciğerleri de doktora teslim edeceğim. Zaten sen gittikten sonra beş para etmiyor kendileri. Bağış yapsam gideni öldürür… o derece… “Üç paket sigara biri kendime, biri sen niyetine biri de er kişi niyetine…”

Çalışmamaya ve yuva kurmamaya söz veriyorum yuvam…
Gerekte duymuyorum ağız kokusu çekmeye ve üç kuruş için sensiz geçireceğim ömrümü heba etmeye. Heba ediyorum zaten her geceye, gündüze, satırlarında öldüğüm şiirlerime…
Çalışmak; sen olmayan bir zamana, sensiz bir yuvaya, sessiz bir yatak odasına, karanlık çocuk odasına; yemek yapmak olmadığın masalara, kapılar açmak “bomboş artı bir evlere”, taksitlere girmek ve sen olmayan doksan altı aya imza atmak hiç işime gelmiyor. Aslıda sen giderken ipotek koyarak gittin yüreğime… Neyin borcunu ödeyeceğimi bile bilmiyorum. Neden sensiz bir ömrü yaşamaya borcum olsun ki…O yüzden çalışmamaya söz veriyorum... Alacaklı yeri ve zamanı geldiğinde alacak beni zaten…

Ve sözlediğim bir çok isteğini yapmamaya yemin ettim.
Sana sözlediğim bütün hayallerimi, rüyalarımı, umutlarımı, perde arkası düşlerimi, camdan sallandırıyorum…
Belki de çok önemli değil ama… ben artık sana verdiğim hiçbir sözü yerine getirmeyeceğim…