Ben artık ben değilim.
Gülümsemelerimi aldı hayat benden.
Tüm renklerim seninle birlikte gitti, siyaha tutsak kaldım.
Saçlarında kayboldum sanki.
Yağmurdan sonra toprak kokusundaki huzur seni hatırlatır bana.
Sarılırım kokunun sindiği yastıklara, sırılsıklam seyrederim seni yağmurların altında.
Kalemim ise oksijenim, sen akciğerim, kağıtlarım yokluğun, gözlerin gökyüzüm.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta