Ben Ağlarken de Güzel Gülerim

İlk defa düşüyorsun gözlerimden.
İlk defa…
Nedir bu acele gidişin?

Dertlerin mi var
Bana söylemediğin,
Söyleyemediğin?
Nereye böyle,
Nereye bu kadar acele?

Senin de derdini anlayan yok, değil mi?
Onun için gidiyorsun…
Ben ağladığım için mi terk ediyorsun beni?
Dur, gözyaşım…
Ben ağlarken de güzel gülerim.

İlk ağladığımda bir çocuktum.
Sen benden habersiz,
Ben senden habersiz,
Yollara düşmüştük.

Yıllar geçti,
Yine ayırdı bizi.
Değişen bir şey olmadı.
Yine ayrılık, yine gözyaşı,
Yine ahlar, yine hüzün…

Dur gitme,
Ne olur gözyaşım.
Ben ağlarken de güzel gülerim.

Kendine dost bulamadın,
Göz pınarlarında yalnızlık birikti.
Acı çekiyorsun, biliyorum.
Ben de acı çekiyorum.
Gel bana yaren ol,
Bırakma beni yalnız.

Bak işte…
Ben ağlarken de güzel gülerim.

Damla damla düşüyorsun toprağa,
Ama diyemiyorum sana “Dur, gitme.”
Biliyorum,
Sen Leyla’yı, Mecnun’u arıyorsun.

Ömrüm geçti,
Bahar geldi, yazı geldi…
Kader, beyaz üstüne yazılmış yazı.
Ayır bakalım beyazdan beyazı.
Ne değişti?
Yine sen gidiyorsun.

Dur diyemiyorum.
Varsın Leyla Mecnun’a kavuşsun.
Ben ağlarken de güzel gülerim.

Sen gidersen
Kurur göz pınarım.
Benden ayrılma ne olur…
Yoksa yanarım.

Nedir bu acelen?
Mecnun olup Leyla’ya mı kavuşmak istersin?
Kerem olup Aslı’ya mı?
Ferhat olup dağları delip
Şirin’e mi koşmak istersin?

İstersin de…
Nedir bu acele, gözyaşım?

Daha Mecnun’un kavuşması var,
Leyla’sına…
Dur gözyaşım,
Gitme.

Ben ağlarken de güzel gülerim.

Uykusuz gecelere sor beni.
Yazdığım hecelere sor beni.
Kurduğum hayallere sor beni.

Hâlâ inanmıyorsan,
Çöllere düşen Mecnun’a,
Onu oraya salan Leyla’ya sor beni.

Ben…
Ben ağlarken de güzel gülerim.
Ben ağlarken de güzel gülerim.