Ben Şiiri - Hakan Demirel

Dağ kızağına, yakın olan bir yere, oturup çayını içmeye gelen bir delikanlı vardı. Delikanlının hayatı, yukarıda okuduğunuz dizelerdeki gibi inişler ve çıkışlarla doluydu. O yıl, her gününü çalışarak geçiren delikanlı, çalışırken tanıştığı felsefe mezunu, arkadaşının dediklerini düşünerek zamanı geçirir, yeni bilgiler keşfederek en önemli müzelere gider gezinirdi. Oralardan, dünyanın tüm güzelliklerini ve acılarını seyreder, kendi iç dünyasında bir yolculuğa çıkardı. Bir gün, delikanlının yanına bastonlu, beyaz saçlı yaşlı bir adam geldi. Delikanlı, yaşlı adamın hikayesini dinlemek, onun hayat tecrübesinden faydalanmak istiyordu. Yaşlı adam, delikanlıya hayatın zorluklarından, mutluluk anlarının kıymetini bilmekten ve her şeye rağmen iyimser kalmaktan bahsetti. Zamanla, delikanlı yaşlı adamın sözlerinden örnek alarak, kendi hayatını daha iyi bir yola sokmaya çalıştı. Yaşlı adam ise, delikanlının gözlerindeki merhamet duygusunu görünce, dünyanın hala güzelliklerle dolu olduğunu anladı. Ve böylece, yaşlı adam ömrünün son zamanlarını, yeni bir umutla devam etti.