Yapayalnızdım ben oysa,
Ve yine yapayalnızım tüm debelenmenin sonunda.
Düşlerle hayat arasındaki boşlukta,
Debelenip durmak olamadığın şeyin kıyısında.
Tüm çiçekler açsa yeniden, yepyeni bir bahar gelse bile,
Yitirildi yitirilmemesi istenen sonunda.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Hayatın kıyısında, bir Akdeniz kasabasında, bütün unutulmuş ve unutulmaya yüz tutmuş olanlar arasında...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta