Belki Diyorum Şiiri - Suzi Ayyıldız

Belki diyorum,
canım yanmayı unutur,
sol yanım sızlamayı bırakır...

Uzaklara bakmak acıtmaz,
gözlerim gölgelerde seni aramaz,
sesim — harflerini söylerken titremez...
Ve yüreğimde yanan harlı körükler küllenir.
Kalbim acımadan sever,
susmadan ağlar gözlerim, kim bilir...
Dilimde sesim küflenmez de,
aklım, hayalim
dengesiz olmaz hani...

Belki
bir sabah uyanırım içim serin,
gözlerimde dünün yorgunluğu değil,
yeni bir günün telaşı olur.
Kalbim ilk defa
"Bu sefer tamam.der...

İşte o zaman
dizlerim titremez yol başlarında,
yüzümde geçmişin izleri silinir
ve ben —
ağlamadan da anlatabilirim bazı şeyleri...

Belki,
bir gülüşe gücenmem artık,
bir bakışta kendimi kaybetmem
ve bir ses beni eskilere sürüklemez...
Karanlık da sevilesi olur bir gün,
içimde artık ,kendime ait bir ışık yanar...

Belki,
sokaklar beni sana getirmez artık,
her adımda bir yara daha kabarmaz içimde,
hatıralar yüzüme çarpmadan geçip gider...

Kim bilir,
Aynalarda kendimi tanırım yeniden,
Gözlerimde başkasının değil,sadece kendimin izini görürüm...

Bir cümle kurarken isminden kaçmam,
bir şarkı çaldığında,
susturmak için, elim radyoya uzanmaz...

Ya da
susarak çoğalmam içimde,
Hani birine anlatmadan da içimi yakan acının geçtiği günler gelir...

Belki
Veda etmeme gerek kalmaz,
İçim çoktan, sessizce kabullenmiştir gidişi..

O nedenledir ki
Gideceğim yolun başında
topladım tüm umutsuzluğumu,
hayalerimi yıkmadan,
dünyamı ters çevirmeden,
tüm ışıklarımı söndürmeden...
Bırakıyorum hepsini.
,

Belki,
sana şiir yazmamayı da öğrenirim bir gün,
Unuttuğum yerden yeniden başlarım kendime...
İşte o gün belkiler kalmaz hayatımda.