Öyle bir gaflete dalmış,
Öyle bir Dünyaya kapılmışım ki
Sanki Herşey baki, sanki herşey gerçek.
Bir rüyamıydı yoksa birgerçek
Sanki yardım etdiyen bakışlarından
Kaçırmıştım gözlerimi
O yokmuş gibi davrandım
Acımasızca geçmiştim yanından
Nurlu bir yüzü vardı.
Sallanan bedeninde bütün yaşamın ezilmişliğini,
Bütün insanlığın ayıbını taşıyordu.
Hayatın gerçeğini sunuyordu.
Rolü gerçekti senaryosu gerçekti.
Yükü taşınamayacak kadar ağır,
Açmıydı? tokmuydu? neyi vardı neyi yoktu?
Şimşekler çakmaya başlarken zihnimde
Kendimden utanmaya başladım
Nasıl da duyarsız kalmıştım.
Kendini taşımayan,
Varda yok olan o bedene koştum.
Sanki bekliyordu, geleceğimi biliyordu.
Uzattım ellerimi affet diyerek
Öyle birden irkildim
Onu nasıl tanımamıştım
O görmezden geldiğim....
Belkide benim bedenim.
Kayıt Tarihi : 3.6.2004 15:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Varda yok olan o bedene koştum.
Sanki bekliyordu, geleceğimi biliyordu.
Uzattım ellerimi affet diyerek
sevgili zeliha ural yine duyarlılığı nakış işler gibi işlemiş ve o güzel duyğuları şiirtadında dil getirmişsin bitimsiz sevgilerle abdullah oral
kutlarım şair
ne güzel bir şiir
kutlarım şair
Hıfzı Özbekmez
TÜM YORUMLAR (4)