Belki de En Büyük Zafer Şiiri - Gülden Işık

Ömrümün dikişleri sökülmüş.
Zamanın kararmış aynasından sarkan hayallerim,
Ne zamandır unuttuğum hüzün,
Bir yankı buluyor şimdi,
Dönüyor eski hallerine.
Yıkılırken umudum ve dermansız adımlarım,
Tek sığınağım olmak zorunda kendim, kendime.

Sessizliğimden haykırdı alnıma yazmadığım...
Gücünü çaresizlikten alan,
Kendi kör cesaretini yaşar.
Yaşayamadığım baharların solgunluğu,
Boynu bükük heveslerim konuşur şiirlerimde.
Varsın konuşsun.
Kırık bir tebessümle bakıyorum artık,
Geçmiş ve geleceğe.
Olmuş olacağı tevekküle bağladım.
Belki de en büyük zafer,
Zorlukta kolayı yaratabilmekti.