Ya da çökerdi gök kubbe
Yalnızlık depremlerinde.
Ufkumda doğan ölüm
Buz gibi getirirdi kendime.
Boşluğu sonsuzluğun
Kahrolası kaybolmuşluğum.
Artık anılar suskun
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık



