Bu akşam karanlığımızı ay ışığına emanet edelim,
gün doğduğunda güneş gözlerimizden öper belki/
Çam kozalakları bir ateş yakar,
bir öpmek verirsin gözüm doyar/
Ha bir de her yıldızın yanına parantez açıp “yalnız” yazarız
İki kişilik kocaman kalabalıklığımızla kıskanırlar sanırız biraz…
Kayıt Tarihi : 15.7.2014 21:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!