Belki Şiiri - Esma Atalay

Belki ben,
Gözlerinin kahvesinden yudumlarken,
Sen de gözlerimin yeşilinde uzanırsın.
Belki ben,
Sözlerinin doğruluğunda dimdik dururken
Sen de söyleyemediklerimin içinde kalırsın.
Belki ben,
Kanadım olmuş omuzlarında, dinlendirirken başımı
Sen de süpürge olmaktan vazgeçirdiğin saçlarımı okşarsın.
Belki ben,
Belki sen,
İhtimallerden arındırıp kendimizi
Yavaş, kaygısız güvenli
Bir yola süreriz kalplerimizi.
Kahvemizi yemyeşil bir kırda yudumlarız.
Ruhlarımızı gökyüzüne salarız.
Bir uçurtmadır belki de sevdamız
Uçururuz
Uçarız
Belli olmaz bir bakarsın
Belki sonsuzluğa ulaşırız.