Belki Şiiri - Sümeyye Batu

Ağlıyorum geçmiyor, uyuyorum yine geçmiyor. Dışarı çıkıp yürüyorum açık hava beni boğuyor.
Bu kadar mı zor mutlu olmak.
Herkesin bildiği benim bilmediğim ne vardı böyle.
Nasıl gülüyor bu insanlar içten içten ?
Ben niye gülemiyorum, ben niye ağlamaktan başka hiçbir şey bilmiyorum.
Benim burda içim gidiyor.
Deliriyorum her dakika..
Şeytan diyor kalk git kapısının önüne,
"Ulan senin için ölüyorum ne olur gör beni"
Yapamıyorum her fırsatta engel koyuyorsun bana.
Sözlerin kaçırıyor seni benden.
Bir mesajına açım şimdilerde,
Belki ararsın diye telefona bağlı..
Aramazsın biliyorum ama bu düşünce beni yıldırmıyor..
Ben beklerim belki ararsın, o güzel sesinle
"Nasılsın" dersin. Her defasında iyiyim demek zorunda kalsamda, İyiyim ben iyiyim.
Hiç iyi olmaz olur muyum.
Gelene geçene sorana arayana kullandığım yalan "iyiyim".
Biriside değilsin demedi ki..
Biriside neyin var anlat bana demedi..
Demiyorlar demeyecekler..
Bende yalandan iyi olmaya devam edicem
Bu kadarı fazla herşey kısıtlanmamalı..
Sınırlar zorlanmamalı..
Sensizlik bana ceza olmamalı..
Ödülümü istiyorum ben,
Seni istiyorum..
Hiç imkan tanımazlar mı ?
Hakkımı vermezler mi ?
Sen konuşsan belki düzelir herşey..
Konuşsan ama..