Belki Şiiri - Mehmet Recep Sünbül

Bir sevda hikâyesi bu sana yazdığım
Giriş sen, gelişme sensizlik, sonuç gözü yaşlı bir adam
Çekip gittin ya bu yürekten boynunadır günahım
Ben hala ordayım o köşe başındaki adam
Sevda sokağımın iki köşesi oldu gidişin
Hangi yöne gitsem şaşırdım inan
Bir köşe seni sensiz yaşamak
Diğer köşe çıkmaz sokak
Gururum ayaklarımın altında
Yönümü sen seç
Suçum Sevmek mi yoksa seni sevmek mi?
Hani derler ya sevgi avucunda bir kuşa benzer
Fazla sıkarsan ölür elini açarsan uçar gider
Ben sana dokunmaya kıyamadım ki
Seni tanıdım tanıdıkça kendimi unuttum
Ama şunu anladım
Seninle yaşamıyormuşum seni yaşıyormuşum
Gittiğin yerde üşürsen geceleri
Söküp gittiğin kalbime sarıl
Aşkımın ateşi ısıtır seni
Oy toprak gözlüm
Teni yağmurdan sonraki kokulu
Bir gece çıkıp gelsen ölürmüsün ki
Bu çocuk yüreğimi bıraktın sensiz
Başıboş kurşun gibiyim Dokunma yüreğime
Vallahi senide yakar inan beni de
İncinmiş yağmurun sesi gibi durgunum şimdi
Buruşturup buruşturup atmış keşkeleri
Yerini beklilere bırakmış bekliyor bu adam
Belki yarın beklide öbür gün
Beklide başka bir gün çıkar gelirsin BELKİ