Belki Şiiri - Savaş Çeliker

Acılarımı gömüyorum yalnızlığıma
Kimseler görmesin diye…
Kimi zaman kalabalığına
Dokunuyorum şehrin
Sarı bukleleriyle önümden geçiyor hayat
Gülümsüyorum
Bakmıyor
Güvercinler havalanıyor yanımdan
Kanatlarını vurarak yüzüme
Gürültüsünü duyuyorum şehrin
Işıklarını görüyorum
Şuh bakışlar atıyor bana
Sarı bukleleriyle hayat
Omuzlarıma dokunuyor hınzırca
Bense bir dost ürkekliğiyle
Koşuyorum ona
Sarılmak ve korumak ister gibi
Işıkları birbirine karışıyor şehrin
Ve eteklerinden saçılan birsürü
Kuru gürültü
Dokunuyorum sarı buklelerine hayatın
İtiyor almıyor beni içine
Ve yasaklar örüyor etrafıma
Gidemiyor-dönemiyorum
Bana düşen tek bir şey kalıyor geriye
Acılarımı gömmek yalnızlığıma…

Öyle yapıyorum…
Hoşçakal sarı bukleli hayat