Belki aşkı yazamadım satırlarıma,
Belki aşık olamadım daha hayatımda.
Belki de aşkın içinde kaybolmuşumdur,
Belkiler de aramışımdır aşkı, kim bilir.
Belki değil de “ben ki” veya “sen ki” demek vardı,
Sanki değil de evet, “bu” diyebilmek vardı.
Cesaret edip de koşabilmek vardı sana,
Vardılar ile varmadılar arasında sıkışmasaydım.
Eğer belki, sanki, bu mu, bence, acaba olmadığında,
Karşılaşalım senle bir daha, sen beni tanıma.
Ben seni tanıyamayayım, farklı bir dünyada,
Yeniden tanışalım, belirsizlikler olmadan, çık karşıma.
Kayıt Tarihi : 31.1.2025 22:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şair, “belki”lerin içinde kaybolmuş bir ruh halini dile getiriyor. Hayatında aşkı tam anlamıyla yaşayamamış ya da yaşadığını fark edememiş. Sürekli ihtimallerin, “belki, sanki, acaba”ların arasında sıkışıp kalmış; bu yüzden net bir adım atamamış. Şiirde, aslında en çok arzulanan şey, kesinlik ve cesaret. Belirsizlikler olmadan, korkmadan, tereddüt etmeden yaşanacak bir karşılaşma… Yeni bir başlangıç. “Sen beni tanıma, ben seni tanımayayım” derken de aslında geçmişteki kararsızlıkları, yanlışları silmek ve sıfırdan, tertemiz bir aşka adım atmak isteğini ifade ediyor. Yani bu şiirin hikayesi, belirsizlikten doğan pişmanlıkların ve yeniden başlama isteğinin hikâyesi.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!