Bekleyisin Eşiğinde Bir Yar ????

“Bekleyişin Eşiğinde Bir Yâr…”

(Vuslat, artık göğe yazıldı)

Ey yollarını dua diye ezberlediğim,
Her adımını secde bildiğim askerim…
Sabah ezanında anarken adını,
Bir kuşun kanadında düştü haberin.

Ben seni döneceksin diye sakladım,
Rüyalarımda bile adını yüksek söylemedim.
Ay ışığında gölgende uyurdum,
Kurban olurdu dilim…
“Gel,” derdim… “Dön,” derdim…
Ve beklerdim…

Seni beklediğimi sanmışım...
Oysa seni çoktan göğe uğurlamışım da,
Yeryüzünden dua sanmışım vedanı…

Sen nöbete değil, vatana yürüdün…
Her adımında bir yemin saklıydı,
Bayrak seninle dalgalanmak için
Rüzgârı bekliyordu…
Ben sustum,
Sen şehadeti konuşuyordun…

“Gelir,” dedim,
“Dualar vuslattır,” dedim…
Sen kefenle döndün…
Gül kokusu gibi.
O koku senden değildi, sen o kokuya yürüyordun.
Adın, gökte yankılanan dualara eklendi…

Bir hilaldi alnında,
Gözlerinde Kevser...
Sanki Rab seni çok özlemişti de
Benim dualarım sadece
veda etmişti sana…

Yoluna dizdiğim sabır tespihim…
Şimdi her tanesinde tekbir.
“Allahu Ekber” dedikçe
Yaraların içimde yeniden açılıyor…

Ey kalbimin yâresi,
Ey sırtında bayrağın göğe yükseldiği…
Ben seni vatan bildim,
Bayrak sandım…
O yüzden dokunamadım
Gözyaşlarıma bile…

Sen artık dönmezsin, biliyorum…
Ama biliyorum;
Dönüş Allah’a olur.
Sen Rabbine yürüdün askerim,
Ben de yokluğunda
Secdeye dururum.

Bir kavuşma vardı bu aşkın ucunda…
Sen aşkı dünya bildin,
Ben de seni aşk sandım…
Oysa aşk, bedende bitmiyordu...
Sen can vererek sevdin, ben susarak…
Şimdi her dua, adını okşuyor gökte.
Bu sefer vuslat, ne zamana ne mekâna ait…
Bu sefer vuslat; göğün en sessiz yerinde…
Bir şehidin adıyla açılan kapıda…
Bir yâr’in kalbinde saklı kalan duada…
Vatan Sağolsun
ALLAH YÂR OLSUN