Sırf üşüyor diye üşüdüğün o insan
Yaz sıcağın da seni üşütme di mi ?
O üzülmesin diye sustuğun o insan
Sana ağzına geleni söylemedi mi ?
Kırılmasın diye düşündüğün o insan
Seni defalarca parçalamadı mı ?
Hatalarını görmezden geldiğin o insan
En ufak hatan da seni harcamadı mı ?
En sevdiğin en güvendiğin o insan
Sana sevgisizliği güvensizliği öğretmedi mi ?
Üzerine titrediğin o insan
Seni enkazlarda tek başına bırakmadı mı ?
Sana bunları yapan bir insan o insan için
Hala üzülecek misin ?
Hala onu mu bekleyeceksin ?
Düzeleceğini mi sanacak sın ?
Sen ne zaman kendini seveceksin ?
O seni hak etmedi !
Kendini suçlamayı bırak
Hak etmedi çünkü ;
Yaptığın hiç bir şeyi fark etmedi.
O yüzden üzülmeyi bırak !
Ve onsuz yaşamayı öğren
Mutlu olmak için kimseye ihtiyacın yok !
Birilerinden bir şey bekleme kendin hallet
Hadi eyvallah 🖐🏻
Kayıt Tarihi : 31.1.2025 22:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anlatıcı, okuyan kişiye sesleniyor: Üşüyorsun, üzülüyorsun, hakkını verilmeyen sevgiyi, güveni vermiyorsun… Ama artık yeter! Karşındaki insan hatalarını anlamadı, sana zarar verdi, seni yalnız bıraktı. Artık kendini sevmeli, üzülmeyi bırakmalı ve mutluluğu başkalarından beklememeyi öğrenmelisin. Özetle, hikaye kendini koruma, değerini bilme ve bağımsız mutluluk üzerine güçlü bir uyanış mesajı veriyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!