Beklenmedik Şiiri - Habibe Merih Atalay

Aynadan en çok karşılaştığımız
Yüzümüzden başka kimse izleyemez
Derinlemesine çizgilerimizi

Ruhumuza değin
O başka yüz bu denli
Zum yapamaz

Başka bir yüzsün kendinçin Gül
Aynalara yansıyan aynalardan.

*

Aynı anlardan hep bir sona evrilir ya hayat
Başlar ya yine sonra o kusursuz sondan
Kurgusuz en en baştan, başlatan Çiçektir,
Çiçeğin fikir tohumunun en içsel
Zarif saf hissiyatı duruk meyvesinin
İçboran aromasından batakor iken dikeni!

*

Uyumak yumak yumak sağmalcı belkide
Oyunculuğa bakışı bilmeden birdirbir
Oynaya oynaya arınmaktı sanki de
-artık ne kadarı kendi kalbi kalabildiyse-
Sağlamca dayanabildiğince arayıp
Kendi kelimelerini -ne kadarı kendimin
diyebilir- bulabildiyse...
Kendi cümlelerini bağlayarak kendine
Durmak isteğindendi çiçekçe...

Dikenleri batakorken...

*

Kendi fikrinin en aman tanıyanı
İncitmeksizin sizi bizi
Size bize gülümseyen
Gülümseten gülüymüş de

Gülünün en yolunmasız solmayan
Akşamında aşkla olsun istemişliğidir
Kendi hikayesi... masalı romanı...

Oyunu senaryosu
Yazılan çekilip oynanan

Ve...

Ciğerine bu sökün etmişliğinden veda
Söküp atmak ciğerini istemişliğinden

İstemiştir içine,
Kendine yabancı bir hiçten
Sarkan bitimsiz bir zincir
Karışmamış bir yaşantıyı
Yaratmak öncesi
Ve yaşamak ardısıra yaşatmak
Sonra...

*

Aynada en çok karşılaştığımız
Yüzümüzden başka kimse
Dileyemez son kez:
Haydi Gül!

Diğer bir piksel bakıştan
Bozarken oynanan oyunu
Dirilten dikeltendi Diken

Haydi,
Kendin için huşuyla
Bir bAşka yüz!