BEKLENEN
Düşer elbet sonunda sararan yaprak
Beklenen şey hafif bir esinti sadece
Düşmemizi bekleyip dururken toprak
Dünyaya bağlılık çözülmez bilmece
Neden görmez sıranın yaklaştığını
İnsan, kendine gelmeyecek mi sanır
İdrak etse yolun boynu aştığını
Ya kendine gelir ya biraz utanır
Gidenlerde aynı kaptan su içmişti
Şimdi ne su var ne içtikleri kap
Yıkayıcı, dikişsiz kefen biçmişti
Bağları hazan oldu evler türap
Halil bekle o günü nasılsa gelir
Gelmeden öncesi yap ne yapacaksan
Kul bilmezmiş; sen aldırma, Hâlık bilir
Sözüm yok, “yeter! ” deyip oturacaksan
08/01/2016 – 11:20
Halil ManuşKayıt Tarihi : 11.1.2016 19:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!