Beklemekten öte 3 Şiiri - Muhammed Yağmur

Bir rüzgâr esse, sanırım sen geldin,
Kapı aralansa, adım sanıp sevinirim.
Geceye sorsan, kaçıncı defa saydı beni,
Gelmeyeceğini bile bile… seni beklerim.

Gün doğar, umut gibi sokulur pencereme,
Seninle uyanmış gibi olurum,
Oysa yoksun…
Ve ben varsın sanıp kahvaltı hazırlarım.

Adını anmak yasak kendime,
Ama içim hep seni fısıldar.
Bir çiçeğin yaprağında,
Bir şarkının nakaratında,
Bir sokak lambasının titrek ışığında,
Sen varsın…
Ve ben beklerim.

Kimse anlamaz bu deliliği,
Gelmesen de dönerim o eski durağa.
Bir çocuğun annesini bekleyişi gibi değil,
Bu…
Bir ömrü hiç etmeye razı oluşun adı.

Bir gün dönersin sanmıyorum artık,
Ama yüreğim alışmadı buna.
Sevmek beklemektir bazen,
Bile bile…
Kendi kalbine ihanet etmektir biraz.

Ve ben,
Kendi kalbime her gün ihanet edip,
Yine de senin gelişini düşlerim.
Çünkü aşk, bazen sadece budur:
Gelmeyeceğini bile bile,
Sonsuzca beklemektir.