Bir zamanlar seni sevdiğini sandığın bir insanın arkasından bakakalmak, kaldığın yerden bakmak öyle bir acı ki. Çünkü anladım ki; hayat bir insana dolu dolu mutluluklar sunmuyor hiç bir zaman ve acı var oluyor. Acıdan korkmuyorum, sadece dik duruyorum.
Kendimden bahsediyorum. Ardından toplamaya çalıştığım zamanlardan. Aslında bakarsan; insanın acısını kendinden başkası anlamıyor. Ama bekliyor işte. Bir gün yaslanacağı bir omuz, bakarak içindekileri haykıracağı bir çift göze ihtiyaç duymuyor değil.
Şu aralar yaptığım en büyük şey, sabırla beklemek.
Sonrası uzun uzun susmalar...
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta