– Gitti..
– Sen ne yaptın?
– Hiçbir şey
– Hiçbir şey mi?
– Ağladım sadece. Önce sessiz sessiz ağladım, ses çıkartmadan ve gözyaşlarımı akıtmadan; sonra bağıra bağıra ağladım. Bazen sadece gözlerimle bazen de bütün vücudumla sarsıla sarsıla.
– O ne yaptı peki?
– Bana mı?
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
".." değil, "..." olacak.
Ama böyle de olmaz, gidelim hadi..
– Nereye?
– Kimsenin kimseyi üzmeyeceği bir yere. Üzüntünün tedavülden kalktığı bir yere. İnsanların ağızlarından çıkan her sözün doğru olduğu, sevmenin gerçekten sevmek anlamına geldiği bir yere...!
"Öyle içten pazarlıksız değer bilinen bir yer ve insan varmı sahiden?" Yok maalesef
''azap''
sen nasıl bir şiirsin böyle..?
Kimsenin kimseyi üzmeyeceği bir yere gitmeli
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta