Beklemek...2 Şiiri - Murat Ülkü

Beklemek... bir zindan mı yoksa bir yemin mi?
İşte tam o kıvamdayım, bilmediğim bir mevsim.
Gözlerim yolda, her geçen gün bir fırtına izi,
Sanki zaman değil de, ruhumun teni eskimiş.
​"Beklesem saçıma aklar dolacak..."
​
​Her telim bir sayfa bu hazin kitabın,
Her beyazlık bir yara izi, sessizce sızan.
Kapımda duran o gölge, ne gelen, ne giden;
Sadece bir ihtimal, bir soluk, bitmemiş bir âzım.
​Oysa unutsam... Kalbime ihanet mi olur?
Oysa vazgeçsem... Bu büyük aşk nerede durulur?
​
​Unutmak... bir ihanet mi yoksa bir kurtuluş?
İşte tam o ikilemde, akıl ile bir vuruş.
Bu yanan ateşi, küllere gömdürmek,
Ruhumu çepeçevre saran o ince nakışı...
​"Unutursam aşkıma yazık olacak..."
​
​Her hatıra bir düğüm bu çözülmez sırda,
Her tebessüm bir imza, kalbimin kararı.
Senin adınla mühürlendi bu ömrün en genci,
Şimdi nasıl diyeyim, "yoktun ki o yıllarda"?
​
​İşte bu çaresizlik, bu iki uçurum arası,
Ne beklemeye gücüm var, ne unutmaya yâresi.
Ne yapayım ey yürek, hangi yolu seçeyim?
Bu dipsiz kuyuda, her gün biraz eriyim...
​
​Bıraksam o eli, yarım kalır destanım,
Tutsam, bir asır daha yanar bu canım.
Ne bir adım ileri, ne bir adım geri,
Tek çare: Bu aşkın müebbet mahkûmuyum.
​
​Şimdi ne ak dert eder, ne yazık sözü;
Aşk dediğin, zaten yananın közü.
Bu kalp, seninle yazılmış bir destan;
Bekleyişim, kaderime sunulmuş niyazım.