Hep beklemek üzerine yazıyorum bugünlerde, alfabe benim için “b” ile başlıyor ”k” ile bitiyor…
” a “ yı zaten çoktan unuttum, ”z” ise darıldı, çabuk vazgeçtim diye ondan... Hani? dedi, hani sonlar kıymetliydi(?) hani, hep son olsun der insanlar, son çocuklar şımartılır, son sevgililer eş olurdu?
Başka bir gün “c” yakaladı kolumdan beni, gel oturalım biraz. Neden “b” dedi? Ben Can’ım, Canan’ım…
“d” atıldı oradan, bence vazgeçmelisin, “b” de bir gün “d” (diğeri) olur diye…
Cevap veremedim, bekliyorum da diyemedim… Zaten sevmiyorlar o kelimeyi geri kalan harfler…
Ama ben bekliyorum sevgilim…
Anne olma duygusuyla yıllardır bekleyen bir kadının sonsuz umudu gibi…
Her defasında elim rahmine kayıyor bir kıpırtı var mı diye…
İştahtan kesiliyorum, sensiz lokmalarda… Ya da yüreğimi kaşıyorum canım çekince sevgini…
Başım dönüyor hatırlayınca kokunu, midem bulanıyor sensiz gecen gençliğimi, orta yaşımı, ihtiyarlığımı düşündükçe…
Bekliyorum sevgilim, bir nar tanesi kadar kalabalık ama tek… Kan kırmızı dağılıyorum cam bakışlarda… Ya da ekşiyorum en mutlu anlarda, bazen bir zar yetiyor örtmeye tüm hüzünleri, bazen bir zar boğuyor öldürüyor beni… Kırılan incecik dalım ceketine takılmış, kabuğum ellerinde nar karalığı, kanım gömleğinde ufacık bir iz… Biliyorum, beklemek geri getirmiyor, olamıyoruz, olamayacağız yeniden “biz”…
Ben yine de bekliyorum seni, ilk durağında hayatın… Her otobüsten inen yolcuya bakıyorum derin derin, vazgeçmiyorum sayı istediği kadar artsın, her yolcu ilk yolcu, her yolcu tek yolcu nazarımda… Tanımam diye bir korku yok içimde ama ya yeni bir kırışık ilişmişse ucuna dudağının, saçının kakülüne bir beyaz saklanmışsa, ya fark edemesem ben bunları diye korkuyorum…Daha içten izliyorum insanların şeklini şemalini…
Beklemek hayatımdan bir parça artık, onu konuşuyorum, onu söylüyorum hep aynı nakaratta, sıcak ekmek kıtırtısında onu çiğniyorum, ona bakıyorum gelip gecen insanların telaşında, onu görüyorum her kahve falında rengarenk, bak şimdi de onu yazıyorum küstürmeme rağmen tüm harfleri…
Ve geleceksin bir gün, geldiğini fark etmeyeceğim ben, belki de gideceksin tekrar beni bırakıp, gittiğini fark etmeyeceğim… Çünkü ben sadece sevdim, seni değil… Seni beklemeyi sevdim…Seni değil seni sevmeyi sevdim. Ben sevmeyi sevdim…
Ayşe İsmetoğluKayıt Tarihi : 16.12.2009 00:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
BEKLENEN'E...

beklemek ümidin varolmasıdır ve güzel bir şeydir. beklemek ve bekleyebilmek önemlidir erdemli olmak için çok güzeldi selamalr...
Beklemek...Özel olan,tüm yaşanılası duyguları...Beklemek ayazında kışın,yaşanılası baharı...
Hayata dair,özlem dolu,umut dolu bir anlatım...
Umuda ve düşlerinize asla küsmeyin...Göreceksiniz ki hayat size gülen yüzünü mutlaka gösterecektir...
Sen tam tabancayı
Şakağına dayamışsın;
Kapı açılıveriyor
Ve üstündekileri
Bir bir fırlatıp atan
Bir leylak sesi...
Yürekten kutluyorum değerli arkadaşım...
Tam puanımla listeme alıyorum...
Sevgi ve selamlarımla...
TÜM YORUMLAR (3)