Bekir Kalaycı Şiirleri - Şair Bekir Kalaycı

Yıldırım düşürdün dallarıma sen,
Işığın gökyüzünü tutuyor mesken,
Yana yana hiç oldum güzelliğine,
Dağıldı dalımda yeşilliğim Ahsen.

Dünyaya dair algılarımı kaybediyorum.
Tunç değerli geliyor artık altından,
Biri fazla görüyorum binin bin katından.
Cüce devleşiyor göz bebeklerimin retinasında, kalbim düşünmeye başlar oluyor beynimi hiçe sayarcasına. Bu dünyaya ait ne varsa ters geliyor benden gidenin aksine. Var olmak hiçsizleşiyor ruhevi uzunca betimlemelerde. Kor ateş sırılsıklam aşkından, denizler için için yanıyor bakışından ve hele bir de gülüyor isen tecrübeli kilimci şaşıyor nakışından.

Kovulduğum oldu cennetten, bilfiil günahlar işledim. Ayrıldığım oldu hakikatten, kendimce bir şeytan taşladım. Yeryüzüne indim bir emirle, gökyüzünü gördüm diğer gözümle. Yeri geldiğinde bir sözüm yeri geldiğinde bir izimle, ben görünür oldum alnımdaki yazımla.

Beni bul,
Olmazlarda oluşan bir nefeslik arada,
Sevda meyhanesinde mey için sırada,
Beni bul olur mu ?
Belki bir kanaryanın dertli ötüşlerinde,
Belki de kapındaki köpeğin göz süzüşünde,

Beden ile ruh, yer ile arş arası sanırım,
İnce bir müphemiyet seçmiyor gözüm.
Var ile yok, hak ile insan arası sanırım,
Yektir hâsıl olan ben, ondandır özüm.

Bir ağaç, çiçeğinin kokusu bürüyor burnumu,
Bir ağaç, verdiği oksijen doyuruyor bağrımı,
Bir ağaç, nereden bilir kulaklarımda ağrımı,
Bir ağaç, rüzgar savuruyor yapraklarını.
Bir ağaç, meyvesinin tadı hâlâ ağzımda,
Bir ağaç, herşeyden güzel benim nezlimde,

Okudukça kaybettim kendime güvenimi,
Anladım, cahil cesareti gerçekmiş.
Kapınca sevda; cılız buldum yüreğimi,
Cahilde olsa insana sevmek gerekmiş.

Bir olursan mâna bulursun sözlerimde,

Bir taze çiçektim ilkbaharın başında,
En güzel günlerimde derdiler beni,
Henüz değildim bir yaşında,
Bir ince ipten örgüde gerdiler beni.

Hayat sıkıyor son kalan yağlı mermisini,
En güzellerini giy, en güzel siyah elbiseni,
Duyguları defnediyorum sorma hangisini,
Ölüm gönül meyhanesinde mey etmiyor.

Başım yere değince, belkide başım yükselip göğe erince...

Varlığım bedenim ve yeryüzünü yüz üstü bırakacak. Bu gidişimde gözlerime yaşlar dolmayacak.

Hatıralar bırakacak bulunduğum anlar, belki de ardımdan bir tek hatıralar ağlar...