Bejan Matur Şiirleri - Şair Bejan Matur

Belki bu yüzden
Ayın sevgili tanrıçası Sin
Mabedini unuttu
Bu anlamsız boşlukta

Bu yüzden belki

Doğduğumuzda
Bizim için yaptırdığı sandıklara
Gümüş aynalar
Lacivert taşlar
Ve Halep’ten kaçak gelen kumaşlar
Dolduran annemiz

Yüzüm eskiydi
Zaman sonrasız, unutkan

Yatağım öyle derin
Onca batık hüznü taşıyan

Seni ben uzun uykulu bir vadinin
Sessizliğinde buldum.
İçine kapanmış bir kayanın dilsiz koyuluğunda
Ve serinliğinde gövdeyle taş olmak arasındaki kararsızlığın
Düştüm ben
Çırılçıplak düştüm aşka.

I

Allahın duvarında bir harftir kadın
Siyah kuğuya benzer
Beklemeyi öğrenmiş

Orada olsaydım uyuturdum seni
Diyorsun.
Birlikte yağmuru dinlerdik.
Ve bitmeyen konuşmasını akasyanın.
Burada olsaydın
Uyku olmazdı.

Seyit Rıza ve Dersim'e

Dün burada
Yaşlı bir adam
Bir şapka istedi.
Sabah vakitsiz

Şimdi kim bağışlayacak beni...
Unuttum senle helak olmuş tüm kavimleri
kişisel tarihimi
pompeinde taşa dönen kalbimi..
Şimdi kim bağışlayacak seni
bir dokunuşla yumuşacık olan.

Siyah örtüyle kapatılmış, ölme hazırlanan bir gelin gibi duran
masada, konuştum onlarla.
Yanımızdan bir şair hırsız gibi geçti. Sözün uçurduğu gövdesiyle.
Şairlere baktım. Hepsi bir gölgeyi dolaştırıyor.
Bir köpeği dolaştırır gibi.

Hançere dalmış bir çocuk
Harflere bakıyor
Kadere bakıyor
Elleri cebinde.
Adı Muhammed
'Ne düşünüyorsun' diyorum