Bağırsam duyar mı bu gök yüzü
Bu çayır
Bu ağaçların yaprakları
Duyar mı beni,
Cevap verir mi bana? Hayır!
Evim odam sensiz bomboştu
Sen gelince yüreğim coştu
Hayatım huzurla buluştu
Hoşgeldin kadınım evime hoşgeldin...
Yıllardır sen olmadan acı çektim
İnsanlar gittiği yolda hala gidiyor
Dümdüz hiç bir yere sapmadan
Ben yalnız seninle gidiyorum
Hatıralarınla, hiçbir şeyi unutmadan...
Soğuk hüzünlü bir vedaydı o gün
Çıldırmış geceler
Sessizliği bıçak kadar keskin
Ağır yaralı aşklar
Sonu yürek mezarlığıdır kesin.
Saatler geçmiyor
Sararmış ağaçlar
Bir bank yolun kenarında
Yürüten vedayı düşünürken
Mümkün mü üzülmemek sonbaharda
Kalp hüzünlü
Öfkelerim sabırsız kaldığı bir anda
Paramparça ediyorum dağları sesimle
Gırtlağım yırtılana kadar bağırıp
Dağları bile alt ediyordum
Daglar gözlerimde ufalıyor
Sisleri hızla yer değiştiriyor
Bir söyleşi çekiyor yüreğim
Çabalar ediyor ruhum
Bedenimse yorgun argın
Dilim sessiz sedasız
Bitmedi bitmeyecek azabım.
Sararmış yaprakları ağaçların
Dökülmüş yolun kenarında
Ettiğin o hüzünlü vedayı düşünürken
Hayaline kapılıyorum bir anda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!