Behçet Aydınlıoğlu Şiirleri

Hey sen, çocuk!
Sözüm sana
Ne yapıyorsun orada
Bir daha yaramazlık yok demedim mi ben sana
Çıldırmış yine cinlerin
Tepiniyorsun mazlumların sokağında...

Bazen aşk diyorum
Yırtıp geçiyorum dağları
Sana doğru yol alıyorum.
Geldikçe daha çok aşka kapılıyorum...

Bazen sevgi diyorum

Biliyorum birazdan çıkıp gideceksin
Rüzgara bırakacaksın kokunu
Gözlerini alıp, gölgenle başbaşa
Uzak yollara
Upuzun yollara gideceksin
...

Kızgın bir volkan gibiyim
Aklım firarda
Kimsenin esiri değilim
Ben hep tek kafada
İçimde dolaştığım şehirdeyim...

Şu an güneş battı
Akşam oldu,
Ben seni, sesini
Ve ben gözlerini çok özledim...

Bir hayal içindeyim bu akşam
Binlerce gün
Binlerce an
Ve anlık bir hayatın sonunu yaşıyorum

Kimim kimsem yoktur

Kurumuş yaprakların üstüne basa basa,
Gidip geliyorum hep!
Yapraklarını döken ağaçlarının altında;
Kaç zamandır seni bekliyorum.
Ve sen;
Gelmez oldun...

Ben ilk gülüşümü
Annemin gülüşünden öğrendim
Bundandır acı doludur
Bütün gülüşlerim....