İnsanı güzel çizdi, çirkine vermez aman,
Siyaseti çizgiyle yermişti zaman zaman;
Baki kalan dünyada, hoş seda ve resimmiş,
Güzel görseller kaldı, gitti Bedri Koraman.
Çizgiyle eleştirdi kimseyi kızdırmadı,
Bir ömür çizgisini kimseye bozdurmadı.
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Entelektüel birikim...
Sanat, edebiyat...
Artık yok oluyor, yavaş yavaş!
Üzülüyor insan,
Bu mudur hayat, "karın doyurmak", satın almak ve para kazanmak!
Neyse,
Rahmet diliyorum şiiriniz vasıtası ile "karikatürün" ustasına,
Değerli sanatçı Bedri Koraman'a...
Tebrikler Nevzat Bey..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta