Bedirhan Almas Şiirleri - Şair Bedirhan ...

Aşkı yazmak uğruna,
Ne kalemler tükettim tüketmesine de..
En büyük aşkın,
Yaradan aşkı olduğunu bilememişim..!
Önce aldığım nefesten,
Sonra okunan ezandan utandım...

Düşmüşüz, haklıdan haksızlığı çıkartmanın peşine.
Takılıp kalmışız, kiminin rengine, kiminin meshebine.
İnsanlık dediğin, vurmuş sahillere, çocukların cesetleriyle.
Vay ben böyle insanlığın, gelmişine geçmişine.
Sonra diyorlar ki, neden küfredersin, ederim işte...
Kime sorsan, herkes vicdanlı, herkes mazluma eli uzatıyor.

Çaresizlik afrikalı bir annenin göz yaşında dile gelir..
Akbabalar üşüştükçü açlıktan ölen çocuklara boğazım düğümlenir..
Kuraklaşır nefesim içtiğim sudan ekmeğin kırıntılarından utanırım..
Karnı tok gözü aç olanların içinde insan olmak zordur...

Yalnızlık somalı bir annenin kömür karası gecelerinde dile gelir..

Çok dinledim ben, aşk denen bu masalı..
Kadınım erkeğim gibi hitaplar sardığında dilleri,
Yüreklere kirli çarşaflar çoktan serilmiştir..
Zaman ya üçüncü şafaktır, yada beşinci gece..
Artık kadınlıkta adamlıkta, üç beş sevişme..
Senin aşk dediğin buysa,

Edep kadının güzelliğinden daha kıymetliymiş,
Beni edebinle yüreğine hapsettiğinde anladım..
Mesele adamım sın derken sevişmek değilmiş,
Helalim sin derken avuçlarımı öptüğünde anladım..
Ne güzel şeydir sana kadınım derken sarılmak,
Namusum sun seni seviyorum...

Uzakları yakın ettim, seni ilk gördüğümde anda..
Adını bile bilmeden, isimler koydum sana..
Bütün gecelerime seni ekledim, gecelerimi sana..
Uzaktan uzağa sevmek, nedir bilir misin...

Kokunu bilir gibi, içime çektim seni..

Biliyor musun..
Daha şimdiden özledim seni..

Oysa,
Hiç bir şeyi istemediğim kadar istedim,
Gözlerinde kavrulup, nefesinde sönmeyi..

Ben böyle üşümezdim, gece olunca..
Aşk yalanmış, yüreğim karanlıklarda..
Yıkıldı gönül dergahım, yalan sevdalarda,
Sahte gülen, yürekler utansın...

Namus saymışım, yürekte olanı..

Gel sevgili gel...
Güneş aşka davet misali.
Kızılca çarşaf olup serildi geceye..
Günün Son ezanını birlikte dinleyip.
Ayrı ayrı şükrederiz bir birimize...
Gel sevgili gel...

Mutluluk,
Sabahın beşinde sahildeki martılara ekmek atarken,
Bütün açlıklarını unutmaktır..

Mutluluk,
Cebindeki son parayla yavru bir kediye süt alırken,