Bedelin sesizliyi Şiiri - Mucize Kartal

Bedelin Sessizliği

Hataları, tek başına yapmaz insan,
Yanında gölgeler olur, fısıldayan sesler…
Bir bakış, bir söz, bir elin dokunuşu,
Ve adım adım sürükler bilinmeyene.

Ama bedelini tek başına öder insan,
Kalabalık dağılır, omuzlar boşalır,
Kimse tutmaz elini, kimse duymaz sesini,
Yalnızlığın içinde yankılanır vicdan.

Bir gülüşün ardında saklıdır pişmanlık,
Bir sözün ardından doğar bin kırık,
Paylaşılan suçun ortağı çoktur belki,
Ama cezaya katlanacak yürek birdir.

Düşerken anlar insan, dostun kim olduğunu,
El uzatanla, sırtını döneni…
Karanlıkta yürürken görür en net
Işığın değerini, sessizliğin ağırlığını.

Belki de bu yüzden büyür insan,
Her yanlışın ardında biraz daha olgun,
Her yalnızlığın içinde biraz daha güçlü,
Her bedelin sonunda biraz daha insan…

Çünkü hataları paylaşır insan,
Ama bedelleri taşır tek başına,
Ve işte orada yazılır gerçek şiir,
Kendi kalbinin en derin satırlarına.

Söz : Mucize