Sebepsiz yere ağlamam ben!
Hiç yoktan harab ettiğim görülmemiştir kendimi.
Hayata güzel bakmasını bilirim ben,
Tek hedefim gerçekleştirmektir hayallerimi.
Ne güzel gülüyorsun diyorlardı bana.
Neşenin kaynağı ne diye soruyorlardı.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta