Bebek Şiiri - Ulvi Koçu

umutlarla doğan küçük bebek
kırılgan düşlerle büyüyor
yoksulluğu bilmeden gülümsüyor...

umutlarla doğan küçük bebek
kundağa sarılmış
anası satın aldığı bir kaç gülüşü,
bağlamış bebeğin kundağına...

bebek büyümesin diye dua etmiş babası
tanımasın onca iyinin düşmanını
ev kirasını, asgari ücreti, işsizliği.
parasızlığı, sömürüyü bilmesin demiş

kundaktan çıkan bebek
ayaklarının üstüne bastığında,
ilk sözcükleri dilinin söylediğinde,
serçeler uçuşmuş odasından
işsiz babası hüzne boyanıp,
bebek büyüdü diye iç geçirmiş...

bebek meyveye ağlamış,
yaşlarını basamak basamak çıkarken
oyuncağa, mamaya, süte
baba yetişememiş her bir şeye
yetiştiği yalnız karınlarını doyurmaya...

zaman akıp gitmiş öylece
bebek babasının yerini almış
bir bebeğide onun olmuş
aynı şeyleri o da yaşamış...

birden karar vermiş düşünmeden
hep böyle sürmemeliydi hayat
verin elime bir silah,
dizeyim yoksulluğu sıraya,
vurayım bağrına
bahar olsun diye hayat...