Bazen an ve bazen! Şiiri - Mustafa Cilasun

Dil bizar oluyor
Hal, kendi iklimde soluyor
Kalbim hissedişler ihsanına hasret kalıyor

Ruhum ne sarhoş
Ve ne de serencamında hoş
Zihnim yozluğun kadrinde çaresiz bom boş

Hissiyat sefil
Söyletin siz kim kime kefil
Anlamsız hezeyanlar bilseniz ne kadar rezil

Yazmak için değil
Yanmak için var olmalı nefes
Hevesler anlamını bularak coşkuyu anlatmalı

Varlık adına ne varsa
Muvazene insan için şart olansa
Mutlakıyet hakkın kelamında an için soluksa

Düşünülmeli
İdrak içinde nefese bürünmeli
Keyfiyetler derlenerek bir nizama çekilmeli

Aşkın pınarı
Sevda yamaçlarında ki her ahı
Mukayyet olan zamanı, mühlet içinde hesabı

Cenderen geçmeden
Nefesleri heba ederek tüketmeden
İnsan hilkatine kılıflar geçirmeden nefeslenmek

Saadetin membaında
Aşkın kor sevdasıyla aklanmak
Kalbi hissedişlerle yakarıp, gözyaşlarını tanımak

O vakit sevmeyi
Hasredilen en güzel değeri
Hakkıyla yaşayıp, ruhun eminliğinde topraklaşmak